در شرایط جنگ، خبرنگاری تنها یک حرفه نیست؛ یک مسئولیت خطیر و گاه به‌اندازه حضور در خط مقدم خطرناک است. خبرنگاران، به‌ویژه خبرنگاران محلی و مدیران کانال‌های خبری در فضای مجازی، نقشی حیاتی در انتقال واقعیت‌ها و ثبت لحظه‌های حساس تاریخ ایفا می‌کنند.
خبرنگاران محلی نخستین کسانی هستند که صدای مردم مناطق جنگ‌زده را به گوش کشور و جهان می‌رسانند. آن‌ها با شناخت عمیق از جغرافیا، فرهنگ و شرایط اجتماعی منطقه خود، می‌توانند گزارش‌هایی دقیق، ملموس و انسانی تهیه کنند؛ گزارش‌هایی که فراتر از آمار و بیانیه‌های رسمی، واقعیت زندگی و رنج مردم را نشان می‌دهد.
در عصر رسانه‌های دیجیتال، صاحبان کانال‌های خبری در پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی، به‌عنوان خبرنگاران مردمی، نقش مکمل رسانه‌های رسمی را بر عهده دارند. سرعت انتقال خبر در این بسترها می‌تواند به آگاهی‌بخشی فوری، هشدارهای امنیتی، و هماهنگی کمک‌های مردمی منجر شود. اما این قدرت، مسئولیتی سنگین به همراه دارد: دقت در صحت اخبار، پرهیز از شایعه‌پراکنی، و رعایت اصول اخلاقی و امنیتی، چرا که در فضای جنگ، هر خبر نادرست می‌تواند جان انسان‌ها را به خطر بیندازد یا روحیه عمومی را تضعیف کند.
خبرنگاران محلی و فعالان رسانه‌ای در فضای مجازی، در عین اطلاع‌رسانی، باید به خط قرمزهای امنیتی توجه کنند؛ انتشار موقعیت دقیق نیروها، تصاویر تجهیزات یا جزئیات عملیات، هرچند ناخواسته، می‌تواند اطلاعاتی حیاتی به دشمن بدهد.
در نهایت، خبرنگاری در جنگ یعنی ایستادن در نقطه‌ای که واقعیت و خطر به هم می‌رسند؛ جایی که قلم، دوربین و حتی یک گوشی تلفن همراه می‌توانند روایتگر شجاعت، ایثار و حقیقت باشند. خبرنگاران محلی و صاحبان کانال‌های خبری، اگر با مسئولیت‌پذیری و تعهد به اصول حرفه‌ای فعالیت کنند، می‌توانند نه‌تنها صدای مردم باشند، بلکه حافظ جان و امید آنان نیز شوند.